Het heeft deze zomer al vaker geregend, vandaar dat het nu overal zo groen is als ik het in de laatste jaren eind augustus nog nooit heb zien zijn...... Maar dit is wel weer zo'n druilerige ochtend, waarop ik me zelf ook niet al te zonnig voel. Beetje moe, beetje pijn in schouders en nek, beetje geen zin om de afwas te gaan doen en de was te strijken; maar gelukkig kan ik altijd nog een nieuwsbrief schrijven waar ik dan wat zonnige foto's in plak, waardoor het misschien allemaal weer een beetje anders wordt ;-)  Laat ik beginnen bij de fantastische dahlia's van dit moment! Ik had afgelopen winter al een hele lading knollen in de kelder die ik dit voorjaar geplant had, maar er was nog zoveel lege ruimte in de plantvakken rondom onze familieboomgaard, dat ik besloot om er nog wat extra bij te kopen. Die ook geplant en omdat ik ook wel wist dat ik aan het onderhoud van deze plantvakken zelf waarschijnlijk niet toe zou komen meteen aan lieve zus en schoonzus Anke en Gerda gevraagd of zij dit op zich wilden nemen. En dat deden ze, vol overgave en heel trouw, waardoor er nu een prachtige bloemenweelde op het kampeerveld voor het huis staat, super!!
 In de vorige nieuwsbrief die ik nog voor de start van het nieuwe seizoen stuurde had ik een oproep gedaan voor hulp voor allerlei klussen. En die hebben we gekregen! Dat was heel erg fijn! Op 18 maart kwamen er ik geloof wel tussen de 10 en 15 mensen om te helpen met opruimen, schoonmaken, hout hakken en stapelen en nog meer. Het was een gezellige dag waarop veel gebeurde! Op 7 april konden we daardoor (en zeker ook doordat Dorien me in de dagen daarvoor ook nog hielp met het schoonmaken en herinrichten van de winkel!) zorgeloos de camping weer openen. Het liep nog niet meteen storm, maar dat is altijd zo en dat vinden we helemaal niet erg, want het is makkelijker om problemen te tackelen als er nog niet veel mensen zijn. En het was ook gewoon nog wat koud, goed te zien op onderstaande foto!
 De Meivakantie die daar niet veel later op volgde was gezellig druk en met een paar rustige dagen daarna liep die vrij geruisloos over in de HePi-drukte! En wat was iedereen weer blij dat ze bij ons mochten komen kamperen!! Voor ons gaf dat beslist ook een goed gevoel, want daardoor weet je waar je het voor doet.
In de tussentijd zorgde Pieter ook nog een korte tijd voor zijn moeder die op 19 april met een aneurysma in het ziekenhuis was beland. Ze mocht gelukkig na een week weer naar huis waar ze gelukkig nu weer helemaal zelfstandig haar leven heeft opgepakt, maar dat hele gebeuren had wel impact! Ondertussen was Sara druk met haar laatste loodjes voor haar eindexamen, eindwerkstukken maken en presenteren, leren voor alle examens, maar ze heeft het gehaald! Die uitslag kwam overigens op de dag dat ik vervolgens ook een dagje met Pieters vader in het ziekenhuis doorbracht. Met pijnklachten was hij samen met mij daarnaartoe gegaan en aan het einde van de dag bleek dat hij een grote hoeveelheid vocht achter zijn longen had. Hierna volgde voor hem ook een korte week ziekenhuis, waarna we aan zijn thuiskomst en zorg daarna ook nog wel wat tijd hebben moeten besteden. Dat kwam natuurlijk ook nog tegelijk met het hooien, wat overigens heel makkelijk ging dit jaar...  Als ik het zo opschrijf begin ik wel weer meer te begrijpen waarom ik nu een beetje moe ben ;-) Maar gelukkig hoefden we ons dit jaar - op nog wat hulp in het voorjaar bij het aanleggen van een extra beregeningspunt en het zwartmaken van een deel van de tuin - niet meer druk te maken over onze groentetuin! Freek, die voor drie jaar de tuin huurt, heeft een mooie klantenkring aangetrokken die hem ook af en toe helpt met nog wat extra vrijwilligers. Daardoor ziet nu een heel deel van de tuin er best goed verzorgd uit. Door het veel nattere weer dan vorige jaren is het schoffelen en wieden wel veel meer een uitdaging, maar (op vorig jaar na - toen we zelf de tuin nog deden en we er veel meer tijd voor hadden door ons sabbatical, waardoor we ons helemaal suf hebben geoogst!) er is in jaren niet zoveel groente uit de tuin gekomen denk ik! Superfijn!!
 De uitdaging gaat er nu nog in zitten om voor het volgende seizoen de volledige tuin te beplanten, want nu is het gelukt om ongeveer de helft te onderhouden. De andere helft is zoals vaker weer een mooie wildernis geworden waar de putters en vinken Freek straks weer heel dankbaar voor zullen zijn ;-) Over vogels gesproken: ik geloof dat we dit jaar ook weer een voor ons record-aantal boerenzwaluwen hier hebben laten uitbroeden, zo mooi om hun gekwetter nu tijdens de al weer vroeg donker wordende avonden nog te horen vanuit de grote bomen op de camping. Alsof ze alvast met zijn allen de route terug naar Afrika zitten te bespreken!
 In alle drukte genoten we gelukkig ook echt van de prachtig bloeiende en geurende acacia's, wat waren ze mooi dit jaar! Vaak is het zo dat het vlak nadat ze zijn gaan bloeien er dan een flinke bui komt, waardoor ze al snel over hun hoogtepunt zijn, maar dat was dit jaar niet; echt een feest!
We waren ook weer heel blij met de bomen die vader Roelof ooit in de wei heeft geplant, waardoor nu genoeg mensen van een schaduwplek konden genieten! Want ook al was het dit jaar natuurlijk veel minder extreem warm dan voorgaande jaren, die brandende zon willen de meeste mensen toch wel ontwijken.  Maar er kwam ook een tijd, eind juli, dat de zon even op was. Wij hadden toen zelf net bedacht met Julia een ruime week op vakantie te gaan om even een korte pauze te hebben, maar kijkend naar de weerberichten besloten we het plan om naar Normandië te gaan maar te vergeten en de toch naar het zuiden van Frankrijk te laten leiden. Dat was 'het dichtst bij' om nog een zonnige vakantie te kunnen krijgen. Sara pastte ondertussen hier op de camping en doordat zij het inderdaad lekker rustig kreeg omdat de meeste mensen naar huis gingen vanwege het regenachtige weer, kon zij dit prima aan! En wij zaten dus lekker in de zon voor een paar dagen. Maar ook daar kwam op een gegeven moment regen.....
 ...die gelukkig ook weer ophield, want er verscheen boven ons gezellige kampementje een prachige regenboog!! We hebben een paar dagen genoten van het Franse landschap, mooie grotten, sjirpende cicades, lekker lezen en wandelen, een heel interessant museum over de slag om Gallië, prachtige notenboomgaarden en niet te vergeten de bezoekjes aan die fantastische Franse supermarkten waar je bij de ingang al de lucht van de visafdeling tegemoet komt;-)
Toen we weer thuiskwamen was het hier een lekkere natte bende, maar werd het al vrij snel weer droog en druk. Zelfs op dit moment liggen de tentjes van de foto hierboven nog steeds niet op de plek waar ze eigenlijk opgeslagen horen te zijn!! Ondertussen haalde Sara nog even haar trekkerrijbewijs, ging Julia alweer gewoon naar school en bleef het gewoon lekker gezellig op de camping met een heel aantal kinderen die de skelters, minifietsjes, ripsticks, zandbak en speelhoek weer goed gebruikt hebben. Nu op deze druilerige ochtend liggen die er allemaal wat verloren bij en krijg ik al het gevoel dat ik alles moet opruimen, maar ik weet dat ze gewoon nog gebruikt gaan worden! Want we zijn nog niet helemaal klaar.....  ...nee, we gaan nog even door, maar niet lang meer! Want Pieter en ik willen ook weer 'echt' aan het werk. Klinkt misschien gek, maar we komen tijdens het kampeerseizoen gewoon niet toe aan allerlei dingen die we zelf ook graag doen of simpelweg dingen die ook echt moeten gebeuren. Dus we hebben besloten om onze deuren te sluiten op 17 september aanstaande! Nog 2 en een halve week te gaan. Waarin we Sara nog gaan verhuizen naar Warmonderhof aanstaande zaterdag, waarin er nog minstens 2 gezellig drukke weekenden op de planning staan en waarin hopelijk de zon zich nog wat meer gaat laten zien dan vandaag, zodat het kampeerbeeld nog even de zonnigheid van het laatste plaatje vasthoudt....
 Dus: wie nog wil genieten van ons terrein in 2023 moet nu bellen/ mailen/ appen voor een reservering!
Wij gaan ondertussen de plannen voor de herfst, winter en het vroege voorjaar alvast maken, zodat we na een paar weekjes rust na de 17e september weer vol goede moed aan de slag kunnen!! En gelukkig heb ik nu door het schrijven van deze nieuwsbrief de tijd zó weten te doden dat de regen weer opgehouden is en door de zonnige foto's is mijn humeur ook weer opgeklaard ;-) Zo zie je maar, vaak lossen problemen zich vanzelf weer op, haha!! Een hartelijke groet van ons vieren!!! Julia, Sara, Pieter en Maaike..... | 