Eerst moet er nog een einde aan dit jaar komen om een nieuw begin te creeeren, maar dat gebeurt gauw genoeg. En om te zorgen dat mijn mail wel voor het einde en niet na het begin komt dus nu maar alvast een bericht van de Baankreis. Sommigen van jullie hebben via een kerstkaart misschien al goede wensen van ons gekregen voor het nieuwe jaar, maar diegenen moeten het dan maar doen met een dubbele portie, kan in sommige gevallen misschien ook geen kwaad ;-) De Kerstdagen zitten erop, we hadden een gezellige aanloop ernaartoe, met dagelijks in onze adventskalender, of zoals het in onze favoriete serie 'Kerst met Linus' genoemd wordt: Kerstkalender; een playlist op Spotify met elke dag een ander thema voor tijdens de afwas, die dan Sara en Julia uiteraard samen deden (met vrij weinig tegenzin!!).  Elke dag van december tot en met Kerstavond een briefje in het betreffende vakje, met bijvoorbeeld op de 15e de tekst: "Waar jullie nu naar gaan luisteren was in mijn tijd hip, maar tegelijkertijd werd het ook een beetje truttig gevonden; oordeel zelf!" Met daarbij een lijst met o.a. Dolly Dots, Bananarama, Eurythmics, Take That en Kylie Minogue. Madonna, Michael Jackson, Duran Duran en Pat Benatar hadden we op een andere dag al gehad ;-) Bij het zoeken naar muziek voor die lijsten kwam ik zoveel leuke dingen tegen dat er geen einde aan leek te komen, ik heb er veel lol aan beleefd...
En toen de Kerstdagen zelf, heerlijk rustig met na de traditionele pannenkoeken op Kerstavond weinig activiteit, maar wel veel gezelligheid met ons viertjes. Aan voorbereiding voor de 'diners' had ik niets gedaan, maar toch kwam er veel lekkers - met uiteraard veel ingredienten uit eigen tuin! - op tafel.  En verder keken we natuurlijk de nodige foute kerstfilms (Sissi's, Love Actually, The Holiday) en deden we de nodige klusjes zoals de koeien verweiden en de geiten, varkens en kippen voeren. De koeien staan nu overigens - met 3 vrienden van het Hulshof! - in ons uitzicht net achter de camping. Ziet er weer heel vertrouwd uit, net als vroeger....
 Maar ook is er flink gebreid aan Sara's nieuwste project: ze zit in de eindexamenklas van de Vrije School en daarvoor moeten er voor de praktische vakken twee eindwerkstukken gemaakt worden. Nu houdt Sara altijd al een beetje van groots en meeslepend, dus de twee werkstukken voor de vakken Hout en Metaal die ze maakt zijn al een beetje te gek, maar ze is nu voor het vak Textiel ook nog begonnen met het maken van een lappendeken voor als ze over 8 maanden vertrekt om in Dronten op kamers te gaan. Het blijkt nu wel dat het niet alleen voor het vak Textiel is, maar ook voor een nieuw-bedacht vak, namelijk 'Organiseren' ;-) Ze kwam er na wat rekenwerk achter dat er dan wel 125 lapjes moesten worden gebreid en tijdens de Kerstdagen kwamen we, ja, we, want Julia, Pieter en ik zijn ook al aan het breien gezet (vinden we op zich niet erg, want het is echt wel erg leuk!!) aan 6 of 7 lapjes; nog niet zoveel! Dus al snel ontstond het idee om ook anderen te vragen ook een lapje te breien en zo wordt er nu na wat heen en weer appen elders in den lande al gewerkt aan een deel van Sara's deken, zodat ze daarmee meteen ook een aandenken heeft aan de diverse mensen die er aan meewerken, superleuk!
 Vandaag ga ik de traditionele Nieuwjaarsrolletjes bakken, altijd een hele klus. Ik weet dat er (wat oudere) dames hier in het dorp zijn die de kunst beheersen om met meerdere ijzers tegelijk te bakken, maar daar brand ik - letterlijk! - mijn vingers liever niet aan. Een nostalgisch klusje als dit heeft ook echte aandacht nodig vind ik. Ik weet nog dat ik het voor het eerst zelf deed in het eerste jaar dat mama er niet meer was. Tot die tijd deed zij het altijd en voordat zij er was deed de moeder van Anke en Teun het waarschijnlijk?! Het wafelijzer van haar vader hebben we nog steeds, we gebruiken het af en toe ook nog wel, maar het wordt wat minder egaal warm dan het nieuwe ijzer dat mama ooit erbij gekocht heeft.
 Dus we zijn gewoon lekker bezig.... Ook met plannen maken voor het nieuwe jaar, maar daarover vast later meer. Want er zijn een aantal klussen, zoals het knotten van de wilgen en het planten van een heleboel berkjes waar we ook nog wel hulp bij gaan vragen. En ook bij het opstarten van de camping - de eerste kampeerdag in 2023 zal overigens de 7e april zijn - zullen we vast ook nog dingen tegenkomen waarvan we denken dat we er misschien nog wat hulp bij nodig hebben. Maar zover zijn we nog niet. Eerst nog maar even de laatste dingen van dit jaar afronden, nog een afwasje doen terwijl ik lekker naar de vogeltjes in de heg voor het keukenraam kijk en nog een paar andere klusjes afronden....
 We lopen nu dus langzaamaan naar het einde van 2022, tevens het einde van mijn 50e levensjaar!! Een afsluiting op tweetal vlakken: een fijn jaar met wat meer ruimte voor onszelf loopt ten einde. We hebben hopelijk geleerd om wat meer ruimte voor onszelf te scheppen om energie over te houden in plaats van leeg te lopen op een aantal dingen. En dan dus het einde van (hopelijk) mijn eerste helft. Ik roep al een paar jaar gekscherend tegen de kinderen dat ik wel 110 wordt, dus dan zou er na de tweede helft ook nog een verlenging komen, joepie! Gelukkig weten we niet wat ons in het leven allemaal te wachten staat, want je zou er anders maar naar gaan leven. Afgelopen jaar overleed er een oud-lagereschoolgenootje van me, zij haalde de 50 niet eens. En mijn lieve moeder werd ook maar 58. Dus vanwaar de arrogantie om te denken dat ik wel 110 zou kunnen worden?! Laat ik het er maar op houden dat ik het gevoel heb dat ik nog zoveel te doen heb, nog zoveel te geven en te genieten, dat ik nog heel lang hier rond zou willen lopen.
Zo mijmerend bij het vuur wil ik daarom maar een einde gaan schrijven aan dit geheel en een wens gaan formuleren aan jullie allen (en nu zou ik de tekst van onze Kerst- en Nieuwjaarskaart kunnen gaan gebruiken, maar er is zoveel te wensen dat ik hier de kans grijp om het iets uitgebreider te doen. Julia, Sara, Pieter en ik willen iedereen die ons Baankreisers een warm hart toedraagt een mooi nieuw jaar wensen, waarin we hopen dat het leven niet al te vervelende verrassingen zal brengen, maar juist een heleboel sociale warmte en ontwikkeling brengt die de wereld weer een stukje mooier zullen maken. Dat we met zijn allen de flexibiliteit en de rust op kunnen brengen om de opdrachten die deze tijd met zich meebrengt zo uit te kunnen voeren dat burn-out, winstbejag, grensoverschrijdend gedrag, ongelijkheid en wantrouwen naar de achtergrond verdwijnen en dat evenwicht, aandacht, betrokkenheid, inspiratie, tevredenheid en gelijkheid meer de woorden zullen zijn die de komende tijd domineren. Dat dooddoeners als: "Dat kleine beetje dat ik bijdraag is maar een druppel op een gloeiende plaat", of "Mijn tijd zal het wel duren", een vorm van cynisme zullen zijn die niet meer gebruikt hoeven te worden, omdat iedereen langzamerhand van de noodzaak tot verandering is doordrongen en daar ook naar begint te handelen. Rome is niet in een dag gebouwd, dus we moeten onszelf ook soms met wat mildheid bejegenen, maar ik hoop op een stroom van energie die zorgt dat we er met zijn allen de schouders onder willen gaan zetten, zodat deze wereld ook voor onze kleinkinderen nog het leven waard zal zijn. Een heel mooi en gezond 2023 gewenst!!! | 