Ja, het is alweer iets meer dan elf maanden geleden dat de vorige nieuwsbrief van de Baankreis in het postvak gleed. En die elf maanden zijn voorbij gevlogen, wat een heel aantal mensen al had voorspeld! Helemaal niet erg, want nu zijn er nog iets meer dan 4 maanden totdat we met Pasen 2023 weer de camping-deuren zullen openen. Maar om nu niet helemaal van elkaar te vervreemden hier toch maar eens een update van ons wel en wee. Daarvoor ga ik altijd eerst even door de foto's die gemaakt zijn sinds de vorige nieuwsbrief en wat mij daarbij opviel: het zijn wel vooral foto's van dieren, groenten, fruit en bloemen. Dus jullie zijn gewaarschuwd ;-) Hier alvast een mooi exemplaar om de tekst een beetje te breken:  Ja jeetje, nu krijg ik hem niet gedraaid.... dan moeten jullie je scherm maar even draaien, of even je hoofd scheef houden ;-)
De vorige nieuwsbrief eindigde bij Kerst 2021 (wist je overigens dat je alle oude nieuwsbrieven gewoon via onze website kunt teruglezen?!), dus vanaf daar maar beginnen. Waar ik zelf in die tijd mee bezig was, was het plannen van de tuin. Want dat was voor mijzelf in ieder geval een voornemen voor tijdens ons sabbatical: de groentetuin zo goed als mogelijk voor elkaar krijgen. Ik tekende er lustig op los en dit was het resultaat waarmee ik vervolgens de diverse websites met groente- en bloemzaden te lijf ging.  Ja, weer een gevalletje: niet kunnen draaien. Maar goed, dit was dus het plan, en zoals me dat altijd vergaat: ik word altijd veel te vroeg enthousiast, want voor je echt in de tuin kunt beginnen moet je toch minstens tot begin maart wachten. Echter, de voorpret is ook al veel waard! Dit krijgt straks een vervolg dus.
Af en toe kan ik niet meer bedenken wat we werkelijk allemaal gedaan hebben in dit jaar - de tijd leek in ieder geval voorbij te vliegen, maar ook dat is helemaal niet erg. Toen we het idee van een sabbatical kregen hadden we er wel allerlei beelden bij, maar we hebben langzamerhand wel zoveel levenservaring dat we al te grote illusies snel loslaten. Wat vooral van belang is - zeker in de huidige tijd waarin langzamerhand duidelijk wordt dat niets voor altijd is - is dat we de dingen die we doen vooral zo doen dat we ons er prettig bij voelen en dat we genoeg aandacht kunnen schenken aan de kinderen, want voor je het weet zijn ze volwassen..... Klinkt natuurlijk allemaal heel melodramatisch, maar Sara (nu al 16!) is begonnen aan haar examenjaar en heeft haar eerste tentamens allemaal met een voldoende afgerond, wat er vervolgens voor zorgde dat ik haar heb ingeschreven voor haar vervolgopleiding: Warmonderhof (mijn oude landbouwschool!). Voor de geïnteresseerden: http://www.warmonderhof.nl  Ik ben benieuwd of ze daar ook wat uitgebreider les gaat krijgen in de verzorging van kippen, want ik heb daar destijds niet alles over geleerd. Dat is overigens niet de reden dat dit leuke kuiken dat in het voorjaar geboren werd(we noemden hem/haar Flip) het uiteindelijk helaas niet gehaald heeft, want deze zomer zijn er veel van ons pluimvee gesneuveld, door vos, marter of buizerd; niet door de vogelgriep, hoe hard die ook om zich heen leek te grijpen.
Er was nog een rover die helaas voor hem wat minder succesvol was. Een ochtend in het begin van de zomervakantie kwam Sara hard naar huis rennen, omdat er een vogel vastzat in het net dat ze boven haar kleine Serama-kipjes had gespannen. Ze had ze Charles en Kathrin genoemd en die hadden zelfs ook nog twee kuikentjes gekregen. Maar blijkbaar had een plaatselijke steenuil gedacht hier een klein doch lekker hapje aan te hebben. Alleen over het hoofd gezien dat er een barriere tussen hem en de maaltijd zat, waar hij, verdulleme nog aan toe( althans, zo keek hij me aan...), in vast kwam te zitten.  Ja, sorry, weer zo'n 'draaifoto', ik krijg het niet voor elkaar... Maar goed, ik dus met een schaar er heen, het beestje vastgepakt en voorzichtig alle draadjes doorgeknipt. Tot ik bij de pootjes kwam, want die hadden ook wat draadjes vastgepakt. Ik dacht gewoon zo'n pootje open te buigen en dan de draadjes eruit te kunnen verwijderen, wat op zich ook wel ging, maar wat ik niet wist, was dat zo'n pootje heeeeeel sterk is. Eerst leek het nog niet zo hard te knijpen, maar blijkbaar is de tactiek van zo'n uiltje om de druk langzaam op te voeren - en mijn duim zat dus in dat knijpende klauwtje!! Ik moest echt mijn best doen om niet in paniek te raken, want één van de nageltjes begon echt al in mijn vlees te drukken. "Ontspan, ontspan" zei ik in mijn hoofd en ondertussen probeerde ik met mijn andere hand het klauwtje weer te openen zonder die ook weer gevangen te laten worden. Pfoeh, het lukte! En toen hij vrij was en ik hem op het dichtstbijzijnde paaltje zette vloog hij met een enorme vaart weg. En wat het mooie was, hij maakte een bocht, vloog langs een ander paaltje van waar een ander uiltje opsteeg en met hem meevloog richting het bos!
 En dan dus de groentetuin. Dat was eigenlijk waar ik me het meest op verheugde, om daar écht de tijd voor te hebben. En dat is ook best gelukt, alhoewel de droge hete zomer wel vooral veel tijd heeft gekost om alles door te sproeien aan de gang te houden.... Maar dat was de zomer; het voorjaar begon goed, vooral omdat zich een paar mensen uit het dorp hadden aangemeld op mijn oproep om mee te helpen in de tuin tegen 'groentevergoeding'! En dat zette beslist zoden aan de dijk. Op die manier werd er meer gewied en geschoffeld dan we zelf aan konden en dat was heeeeel fijn!! En mede daardoor hebben we ook veel kunnen oogsten, tot nu toe eten we eigenlijk alleen nog maar uit eigen tuin, heerlijk! En we hebben bijna twee diepvriezen vol met vijf soorten bessen, frambozen, bramen, aardbeien, rabarber, sugarsnaps, peultjes, andijvie, courgette, allerlei kruiden, sperziebonen en snijbonen. En ook heb ik veel augurken en courgettes tot zoetzuur kunnen verwerken. Een kelder vol aardappels, ik geloof 5 kisten pompoenen in de winkel, een paar kisten appels en dan staan er op het land nog rode bietjes, wortels, pastinaken en wat prei en uiteraard nog een hele lading spruiten en boerenkool; wat een rijkdom!
 Regelmatig had ik ook het gevoel dat ik extra tijd had om eens wat extravaganter te koken dan ik normaal zou doen. En dan heerlijk buiten in het zonnetje op de veranda wat uitgebreider de tijd nemen (zonder dat de bel ging!) om te eten: dat was wel de grote winst van deze zomer zonder gasten!
 En wat natuurlijk ook onze opzet was: eindelijk weer eens op vakantie! We hadden her en der geinformeerd naar tips bij vrienden en campinggasten, waardoor we al genoeg inspiratie hadden om er op uit te gaan, maar het feit dat we niemand anders met de beestenbende wilden opzadelen (en Sara en Julia eigenlijk ook niet met ons mee wilden!) maakte dat we wat minder ver zijn gaan rijden dan naar de plekken die anderen bij ons hadden aangedragen. Desalniettemin hebben Pieter en ik een heerlijk vakantie gehad, via de stadscamping in Metz naar de Elzas, waar we op een kleine camping bij een oud wijnboertje terecht kwamen. Daar waren we een aantal dagen met prachtig weer en een nacht onweer. Dat was wel spannend, want we hadden een oude tent van een jaar of 50 oud bij ons, waarvan we niet zeker wisten of hij wel 100% waterdicht was. Maar hij heeft de test doorstaan! Toen toch maar weer een beetje meer richting huis gereden, zodat we in het geval van calamiteiten toch iets minder lang zouden hoeven rijden. Daardoor kwamen we terecht in de buurt van Bad Schwalbach op een heerlijke duitse camping. Daar nog een aantal dagen verbleven, mooie wandelingen gemaakt, lekker uitgerust en genoten van het niets hoeven.... Op de 9e dag van onze vakantie reden we weer naar huis, ook al hadden Sara en Julia misschien nog wel langer alleen kunnen blijven, maar we voelden ons misschien zonder hun ook wel een beetje verloren ;-)
 Dit was zo'n beetje het beeld..... Maar het grappige is dat we het zo naar ons zin hebben gehad in ons oranje tentje, dat toen Jochem en zijn gezin bij ons kwamen logeren voor een kleine week, we ook onze tent weer hebben opgezet op onze eigen camping en daar stond hij ook prachtig!
 Wat nog een leuke verrassing was overigens, toen we weer thuis kwamen van onze enorme reis, was dat onze kinderen het niet hadden kunnen laten om op het Hulshof nog weer een leuk klein katje op te halen..... Dus nu hebben we vier katten, waarvan Wolfje de jongste is!
 Het is een heel grappig en lief katertje en hij groeit als kool. Ik ben bang dat we voor de kerst toch wel met hem naar de dierenarts moeten, want zijn hormonen beginnen al aardig op te spelen....
 Maar goed, het was dus zomer en wat voor een zomer!! Echt zo' n zomer dat het overdag buiten eigenlijk niet uit te houden was (zeker niet om te werken!), de varkens regelmatig een modderbad nodig hadden en de koeien meer dan een maand in het speciale 'bosweitje' hebben gelopen omdat ze anders gewoonweg zouden verbranden. Het gras op de camping was bruin en daardoor was er voor de geiten niet heel veel te eten, we hebben de hele zomer door ook hooi bijgevoerd. Nu ik deze foto zo zie ren ik toch even naar buiten om het verschil met nu even vast te leggen, want er is in de tussentijd natuurlijk wel weer wat regen gevallen, waardoor het er nu zo uitziet:
 Zoek de 10 verschillen ;-)
Maar dan even over die regen, die regen die de hele zomer niet viel..... We werden er wel door aan het denken gezet, want dit gaat natuurlijk vaker gebeuren en we hebben nu wel een fijne bron waar we uit kunnen beregenen als het te droog wordt, maar het wordt nu ook al duidelijk dat het grondwater daar wel onder lijdt. We kunnen ons voorstellen dat er in de toekomst ook tijden komen dat er zelfs niet meer uit het grondwater beregend mag worden en wat doe je dan? Dus we hebben de spa ter hand genomen (eigenlijk alleen Pieter hoor!) en hij groef meer dan 60 meter geul om het huis heen om daarin een heel buizenstelsel aan te leggen om regenwater dat van onze daken af stroomt tijdens een bui te kunnen transporteren naar de voormalige gierkelder waar je op de foto hierboven die ronde balen op ziet staan. Deze heeft een inhoud van ongeveer 150 m3, dus dat is best wel wat water. We hebben zelfs in het systeem de mogelijkheid ingebouwd om ook dit regenwater weer in te kunnen zetten als bijvoorbeeld spoelwater voor de toiletten! Het geeft wel een enorme bende om het huis, maar we raken zo wel weer wat meer op de toekomst voorbereid:  En zo hebben we ons met vanalles en nog wat flink vermaakt dit jaar zonder gasten. Maar vooral de kinderen vonden het toch wel saai, want het was ook wel echt heel erg stil op het erf!! Dus we hebben oprecht weer zin in het kampeerseizoen van 2023!! Vooral ook omdat we weer een nieuwe tuinder hebben gevonden om de groentetuin tot een bloeiend geheel te maken. Freek te Brinke kampeerde hier in 2021 een paar keer en hielp toen ook af en toe mee in de tuin. Hij gaf toen al aan enthousiast te zijn over onze tuin en dat we hem maar moesten benaderen als we nog iemand zochten om de groenteteelt op zich te nemen. We waren ergens halverwege de zomer en al heel veel oogst rijker dat we tegen elkaar zeiden: dit is leuk, maar hoe doen we dat als we volgend jaar weer een lopende camping hebben, dan wordt het weer niks met die tuin! En op dat moment kregen we een mail van Freek, dat hij de hele zomer lang al ervaring aan het opdoen was op een aantal plekken met de verbouw van groenten en dat hij nog steeds wel geinteresseerd was. Dit was voor ons het teken! Dus we zijn om de tafel gaan zitten en as we speak is Freek al druk doende om er 'zijn' tuin van te maken! Voor ons dus een hele zorg minder!
 Leuk was overigens om de afgelopen zomer af en toe post, mail of zelfs bezoek te ontvangen van trouwe campinggasten die ons toch even wilden laten horen dat ze ons misten, of om in het geval van een bezoekje vaak even te laten weten dat ze nu maar bij onze collega- campings in Almen stonden en toch even wilden kijken of het goed met ons ging; vonden we fijn!!
Wat niet echt gelukt is, is om iedereen die we al heel lang niet hadden gezien eens te bezoeken. Het voelt voor ons toch altijd lastig om alles hier alleen achter te laten...We zijn blij dat een aantal mensen ons wel heeft bezocht, zelfs zijn komen logeren, was gezellig! Maar daarin zijn we dus beslist tekort geschoten... Verder zijn we eigenlijk heel tevreden over ons sabbatical, we hebben voor ons gevoel meer energie om nu de winter in te gaan en dat voelt goed! Ik zou nog heel veel meer kunnen schrijven, maar het moet voor jullie ook nog een beetje leesbaar zijn - iedereen heeft het druk genoeg! Ik ga na de Kerstdagen pas een nieuwe agenda voor 2023 kopen, zodat ik tot die tijd nog een beetje een gevoel van 'zonder camping' kan houden, maar vanaf 2 januari 2023 staat het iedereen weer vrij om te mailen, bellen of langs te komen als je wilt reserveren voor het nieuwe kampeerseizoen; we gaan weer open op Goede Vrijdag 7 april!! Dan nu nog even de laatste foto, van onze blije varkens die vandaag een nieuwe weide kregen. Ik denk dat ze nu met een beetje buikpijn liggen te slapen in hun bedje van hooi, want ze hebben de hele dag heerlijk aan alles wat ze tegenkwamen lopen knabbelen, een stop leek er niet op te zitten!! 
Rest mij iedereen een fijne dag te wensen en dan tot de volgende nieuwsbrief! Hartelijke groeten van Julia, Sara, Pieter en Maaike!! | 