Ja, die titel van de nieuwsbrief verzinnen is altijd wel een ding. Sowieso: als je er al zoveel verstuurd hebt is het de vraag of ik hem al niet eens gebruikt heb. Maar met deze weet ik zeker dat dat niet zo is. Fijn om gewoon zo midden op de dag even een klein triomf-moment te hebben ;-) Maar nu verder, want hij moet natuurlijk wel ergens op slaan! We beginnen maar eens met 'Op de hoogte', want dat is denk ik het makkelijkst. Sinds de vorige nieuwsbrief is er genoeg gebeurd en voorgevallen om jullie van op de hoogte te stellen. De laatste weken van het kampeerseizoen waren goed, ook echt wel fijn te noemen. Ook al zat Pieter in de laatste twee weken weer een beetje in de lappenmand met zijn rug, we hebben het toch goed af kunnen sluiten met een laatste weekend met wat wisselend weer, maar wel met gezellige gasten. Op zondag 12 september vertrokken de laatsten tegen een uur of 2 in de middag. We kregen van een groep dames nog een mooie deurhanger om aan de deurklink van de deel te bevestigen:  Ja, alleen die datum klopt niet helemaal, want ik denk dat zij er op aan wilden sturen dat ze volgend najaar toch gewoon weer hun jaarlijkse weekendje hier kunnen vieren, helaas voor jullie ;-)!! Maar goed, toen was het natuurlijk tijd voor een uitgebreide borrel om te 'vieren' dat we voorlopig even niet een camping zullen runnen. Beetje gek ook wel, want voorlopig is alles nog heel normaal, even uitleggen misschien: we sluiten in het najaar natuurlijk altijd de camping, maar dan is er een soort vast plan - eerst orde op zaken stellen, uitrusten, december doorstaan ;-) en dan langzaam weer opstarten voor het nieuwe kampeerseizoen. Maar nu weten we dat dat laatste pas weer in het voorjaar van 2023 komt en voelt er nu veel meer ruimte en dat is lekker!!! Er was bijvoorbeeld ruimte voor mijzelf (=Maaike) om eens een paar dagen helemaal alleen op 'vakantie' te gaan. Ik huurde een 'Natuurhuisje' in de buurt van Winterswijk en fietste daar op een zondagmiddag heen. Heerlijk klein overzichtelijk hutje, met tv en houtkachel. Vandaaruit was het fantastisch wandelen en fietsen in het prachtige landschap rond Winterswijk, ik kende het nog niet zo, maar ik ben er wel achter dat dat een nog net iets mooier stukje Nederland is dan bij ons....
 Het land van Mondriaan... Vlak voor dit plaatje kwam ik langs een natuurweitje waar een gras/kruidenmengsel stond dat zo lekker geurde dat ik me echt in de Alpen waande en op de hele wandeltocht, zo'n 10 kilometer, kwam ik ongeveer 8 mensen tegen, zo stil!!!
Thuis ging alles gewoon door, maar er waren nog genoeg klusjes toen ik na 5 dagen weer uitgerust thuiskwam. Zoals het rooien van de voederbieten voor de beesten, de pompoenen moesten voor de vorst van het land en ook de laatste aardappels moesten nog uit de grond, net als de wortelen. Wat een oogst!  Ik geloof dat er 5 van deze kruiwagens kwamen van het kleine stukje grond waar ze op stonden, wij hoeven voorlopig niet meer naar Specsavers, haha!! Wie nog een superlekker recept voor worteltjestaart heeft: ik houd me aanbevolen!!
Verder moesten natuurlijk alle kampeerrestanten opgeruimd en opgeslagen worden, Boshutten leeg, inventaris schoon, gewassen en gestreken weer opgeslagen, het sanitair superschoon om te voorkomen dat er in het komende jaar dat het niet gebruikt wordt schimmelvorming optreedt op 'oud vuil'...  En ondertussen bleven nog vrij lang alle prachtige bloemen in de cirkel rond de familieboomgaard bloeien. Een dame die op de Ehze (tehuis voor dementerende ouderen)woont kwam eens in de twee à drie dagen met haar man langswandelen om er van te genieten en ook altijd wat te plukken. Toen we merkten dat door haar plukwoede toch wel erg snel alle bloemen verdwenen hebben we daar helaas een klein stokje voor moeten steken... Nu liggen alle dahliaknollen sinds een week te drogen op de deel, om daarna naar de kelder te verhuizen voor een maand of 5!
Pieter had ook nog een onafgemaakt project dat hij aan het begin van het kampeerseizoen al wel geplaatst had in de hoop er snel aan toe te komen om het af te maken, maar dat lukte nu pas na onze sluiting half september: het boekenkastje aan de IJsseldijk bij Rha/Olburgen. We zijn er samen nog een hele dag geweest om het huisje van windveren te voorzien en het dakje echt waterdicht te maken. En het resultaat mag er wezen!! 
Weer iemand blij gemaakt, dat is toch altijd iets waar je een gevoel van voldoening aan kunt overhouden. En zie dat maar vast te houden, best lastig, want de waan van alledag zorgt ook altijd weer voor genoeg afleiding, zoals ontsnappende varkens... Patty, Cindy en Wendy hadden op een gegeven moment ontdekt dat er wat minder stroom op de draad stond en maakten er een gewoonte van om ook áchter het draadje te gaan wroeten, zelfs zover dat ze onder het gaas door kwamen. Wij hadden dat niet op tijd in de gaten, dus toen hadden we er een flinke klus aan om ze weer terug te krijgen - ze hadden namelijk gemerkt dat het gras buiten hun eigen weitje veel groener was ;-) Ook al hadden we ze weer terug gelokt met een paar heerlijke voederbieten, zodra die dan op waren renden ze weer richting het gaas en Wendy ging zelfs zover dat ze als een soort hooligan zich in het gaas wierp om te kijken of ze er op die manier dan ook doorheen kon breken, want wroeten was veel meer werk. Sara heeft zich toen echt even een middag kwaad gemaakt om alle stroomlekkage op te heffen en het stroomdraad bij de varkens weer in orde te maken, zodat de dames nu al weer een hele tijd zonder ontsnappingen (met af en toe een flinke gil, omdat ze toch even gaan voelen of er nog genoeg prik op de draad staat!!) braaf in hun langzamerhand totaal omgewroete weitje staan....  Pieter maait af en toe nog een stukje camping om te zorgen dat ze weer een flinke bak gras hebben om ze lekker te kunnen laten wroeten. Ook de geiten, die nu al meer dan een maand weer gezelschap hebben in hun weitje van Rambo, worden bijgevoerd. Op zich krijgen ze met hun verplaatsbare weitje wel elke dag nog wat 'vers' gras, maar dat is niet meer zo supervoedzaam als het in voorjaar en zomer is. Dus af en toe komt er ook een kruiwagen hooi bij in de wei....
 Etende mensen fotograferen is altijd al een verzoeking, want ze staan er vaak niet op hun charmantst op, maar blijkbaar geldt dat voor geiten ook; op het gevaar af dat ik voor de rechter gesleept wordt door Stip, omdat ze zich niet geflatteerd voelt door bovenstaand beeld, plaats ik hem toch ;-) Streep en Floortje worden door Sara nu alleen nog 's morgens gemolken (elke dag staat ze gewoon om 5:45 uur op om eerst de beesten te verzorgen voor ze naar school gaat....Petje af!). Van de melk maak ik nog eens in de drie dagen kaas, maar het is niet veel meer. We hebben nog wel een voorraadje van de afgelopen maanden, waar we af en toe ook nog wat van kado kunnen doen - zoals laatst even een kadopakket van eigen bedrijf: een streng knoflook, walnootolie, heerlijke pruimenchutney (dank nogmaals voor het maken Anne-Floor!!) en een eigen geitenkaasje. Dat voelt dan toch wel heel rijk!
 En toen was het opeens Sinterklaas en wij werden ook verblijd met de aanwezigheid van een heuse Piet tijdens de intocht van de Goedheiligman (op de Loesje-kalender werd gevraagd: bestaat er ook een 'Slechtheiligman'??) in Almen. Daar werd een soort walk-thru georganiseerd voor de Almense jeugd. In een Berkelzomp kwam hij aangevaren bij het zwembad en met een koetsje werd hij samen met de dominee naar de kerk gereden. Daar konden alle kinderen buiten de Sint begroeten en werd het toch nog feest! Maar een van de Pieten kwam hier langs en liet zich even vastleggen op onze prachtige trekker ;-)
 Goed, op de hoogte is nu wel aan de orde geweest, maar hoe zit het nu met die diepte? Ik schreef al dat we meer ruimte voelen. Ruimte op allerlei vlak, bijvoorbeeld om ook wat meer te mijmeren bij de kachel als het buiten nat en kledderig is (en dat is het de laatste tijd best vaak...) Soms in mijn eentje zoals op onderstaande foto, maar vaak ook met zijn tweeën en zelfs ook regelmatig met de kinderen erbij.
 Er wordt dan veel gepraat over allerlei onderwerpen, sommigen onzin, maar vaak juist ook belangrijke zaken. Sara en Julia kunnen goede kritische vragen stellen en dat zorgt ervoor dat we best vaak de diepte in gaan. Een 'favoriet' onderwerp (tussen aanhalingstekens, want het is meer een onderwerp waar we gewoon niet omheen kunnen) is onze toekomst, het klimaat, hoe de mensheid met de aarde omgaat. De kinderen zijn zich van allerlei zaken zo bewust en vragen zich met regelmaat af of het voor hun later nog wel fijn zal zijn om hier te leven. Ik kan me van mezelf niet herinneren dat ik op die leeftijd al zulke overpeinzingen had en dan heb ik het best wel een beetje met ze te doen. Want er is zoveel waar je je zorgen over kunt maken, wat zij dus ook echt wel doen! En natuurlijk doen we voor een deel ook mee aan wat er allemaal voor zorgt dat het niet goed gaat met het klimaat en de biodiversiteit, want alleen al het feit dat ik hier achter een computer (=deel niet hernieuwbare grondstoffen waar waarschijnlijk ook mensen onder erbarmelijke omstandigheden naar hebben moeten zoeken) zit te typen wat ook weer energie nodig heeft (=kolen, gas, of zonne-energie van panelen die toch ook weer nog niet te recyclen blijken te zijn, dan maar hopen wind, maar zo'n molen kost ook weer mega-veel om te maken...) en daardoor weer data verstuur (=datacenters die goede bouw- en landbouwgrond opslokken en ook nog eens heeeel veel energie verbruiken...) maak ik mezelf ook een deel van het probleem.... En dat is natuurlijk iedereen!! Want ik noem hier dus maar een héél klein stukje van wat ik nu doe waar ik impact mee heb.
Alle kleine beetjes helpen is mij altijd geleerd, daarom proberen wij dat toch maar te doen, Pieter bijvoorbeeld tijdens het zeven van de compost:  Als je de complete hoop gewoon over de groentetuin zou strooien zitten er sowieso nog wel heel veel grove onverteerde stukken in, maar toch ook best veel rotzooi. Deze hoop is onder andere opgebouwd uit het riet wat een jaar of twee geleden van het dak gekomen is bij een onderhoudsbeurt aan het rieten dak. Daarbij was ook een bezem gebruikt die zijn beste tijd had gehad en daardoor dus veel plastic haren was verloren. Die vist Pieter er bijvoorbeeld nu tijdens het zeven allemaal uit, want al dat plastic willen we niet op de tuin, net als stukjes puin, metaal en andere rommel!
 Een ander zou zeggen: wat voor moeite doe jij nu? Maar ons uitgangspunt is wel dat wij ons prettig moeten voelen bij hoe wij de dingen doen, anders werkt het voor ons niet, dus.... En dan krijg je vervolgens wel een prachtige zwarte hoop compost die tot de verbeelding spreekt:
 Maar zo zie je, als ik hier eenmaal over begin is er geen einde aan. Gelukkig doen allerlei organisaties en individuen ook erg hun best om al dit soort dingen onder de aandacht te brengen (dank je wel Greta Thunberg, Greenpeace, WNF en vele anderen!) Want je kunt er ook goed chagrijnig en depressief van worden. Om dan toch onszelf op te beuren proberen we allerlei positieve inspiratie te halen uit boeken en tijdschriften, natuurlijk ook van internet (bijvoorbeeld Pinterest en Youtube zijn voor ons zo'n bak vol nieuwe ideeën, SWR Craftmanship, the Elliot Homestead, Sjef van Dongen en heb je ooit Liziqi bekeken??). En daarmee proberen we te dromen over hoe we hier op de Baankreis toch een mooie toekomst kunnen bouwen zonder al te veel impact, want het voelt voor ons fijner om niet een deel te zijn van het probleem, maar liever een deel van de oplossing!! Licht in de duisternis, dat is ook waar we nu in deze tijd natuurlijk naar toe gaan, dus wat lichtjes in de boom, 's avonds af en toe een kaarsje aan, wat extra gezelligheid door een spelletje te doen met zijn allen of in de vlammen van de kachel te staren en dan mijmeren over hoe we het aankomende jaar gaan invullen....
 En daarmee ga ik dit enorme epistel dan nu toch maar afsluiten, want er moet nog meer gebeuren vandaag! We gaan ons opmaken voor waarschijnlijk een hele rustige, maar vast erg gezellige Kerst in huiselijke kring en we hopen dat dat voor een ieder van jullie ook weggelegd is. We willen iedereen die dit leest alvast een hoopvol nieuw jaar toewensen, waarin door langzamerhand steeds meer verworven kennis en wijsheid van alle mensen wereldwijd wat grotere stappen richting een positieve toekomst gezet zullen worden dan in de afgelopen jaren. Een warme groet van Julia, Sara, Pieter en Maaike!!!!
| 