Op 10 maart - terwijl ik dit schrijf is dat morgen - zullen veel mensen naar Amsterdam afreizen om aandacht te vragen voor het klimaat. Mooi dat het bij zoveel mensen lijkt te leven, maar uit allerlei onderzoek blijkt dat het erover denken en ernaar handelen nog niet vaak hand in hand gaan. Nu zult u ons morgen niet in Amsterdam treffen; ik houd niet zo van heel veel mensen bij elkaar, dat is de voornaamste reden. Maar de klimaatverandering houdt ons hier op de Baankreis vaak bezig. En daarom wil ik dit moment niet voorbij laten gaan - zie het als een alternatieve aanwezigheid tijdens het protest. Een kort moment van overpeinzing zittend bij de kachel die een mooi vlammenspel biedt, zo vlak voordat we weer onze deuren openen voor alle mensen die hier willen komen kamperen. 
En daar hebben we dan natuurlijk het eerste punt van aandacht, want als je het over de klimaatverandering hebt, gaat het vaak ook over hoe wij als mensen met het verwarmen van onze huizen omgaan. Er zijn veel mensen die kritisch staan ten aanzien van het stoken op hout. Daar kan ik een heel eind in meegaan, maar wij zijn toch erg blij met onze twee houtkachels. Niet in de laatste plaats omdat het ons heel veel geld bespaart hier in dit beslist niet optimaal geisoleerde huis. Het hout dat wij stoken is bijna allemaal hout dat omgewaaid of uit bomen gevallen is en als we zelf iets omzagen op de camping, om te zorgen dat de kampeerplekken licht en veilig genoeg blijven, dan gaat het grootste deel van de stammen naar onze zaagafdeling om er bouwhout van te maken, de wat grovere takken worden door opa Gerrit tot mooie brandhoutjes gezaagd en het echt kleine spul gaat op wallen om de camping heen om allerlei beestjes een schuilplaats in te bieden. Ik heb me laten vertellen dat er bij het verbranden van hout net zoveel CO2 vrij komt als wanneer je het in het bos achterlaat om te verrotten, dus dan zou alleen nog het fijnstof problemen op kunnen leveren. Tja.... Dat komt vrij en dat is overal.... En als wij ons huis alleen op gas zouden verwarmen komt het ook niet goed; dilemma's!!  Maar zorgen maken we ons zeker!! Als ik onze nieuwsbrieven van de afgelopen jaren nalees op de website heb ik daarin al zo vaak gezegd dat het zo droog is, maar daar hoorde je nog niet in de media vaak melding van maken tot een paar maanden geleden. Het begint nu toch langzamerhand blijkbaar op te vallen! Tuinbouw was de afgelopen jaren al steeds lastiger hier, maar we geven de moed niet op. Want wat is er lekkerder en verantwoorder voor het milieu dan lokaal geproduceerd voedsel!! Dus we hebben de broeikas - die vorig jaar een enorme scheur in het plastic had opgelopen tijdens de storm van 18 januari - nu weer van mooi nieuw plastic voorzien, zodat we al met het opkweken van mooie sterke planten voor op de groentetuin kunnen beginnen. En al het regenwater dat we op kunnen vangen verzamelen we, zodat we niet met drinkwater hoeven te gieten. Maar uiteraard zal dat de grote behoefte van een groentetuin als die van ons niet dekken. We moeten aan de slag met een alternatief!! Gelukkig hebben we veel daken. En wat het mooie is: we hebben ook een prachtige ondergrondse kelder van meer dan 100 m3!! Nu heeft daar altijd mest in gezeten en die moeten we schoon zien te krijgen en dat wordt een uitdaging. Maar als dat eenmaal gebeurd is, hoeven er alleen nog maar dakgoten aan de grootste schuur, die waar het sanitair ook in zit, en dan hebben we een prachtige waterbuffer waaruit we kunnen gaan beregenen. Zodra we de belangrijkste klussen voor dit voorjaar af hebben zullen we hiermee aan de slag gaan!
 Een andere milieu-/klimaatzorg is al het afval dat wij mensen produceren, bijvoorbeeld ook dat wat allemaal door het riool gaat. Zoals jullie weten zitten wij niet op de riolering aangesloten en hebben we ons eigen helofytenfilter - je ziet hierboven dat Pieter het dit voorjaar alweer heeft afgemaaid, zodat de planten weer mooi uit kunnen lopen! Zo'n eigen systeem waar je zelf de verantwoordelijkheid over hebt, maakt dat je er ook anders mee omgaat. Gelukkig werkt ook iedereen die hier komt kamperen daar tot nu toe (al bijna 25 jaar lang!) volledig aan mee. En dan zie je dus dat het wel kan, maar het kost soms net iets meer moeite en tijd..... En dat is waar het in deze maatschappij vaak aan ontbreekt. Wij prijzen ons gelukkig dat wij daar vaak aan lijken te ontsnappen, dat het lijkt alsof wij niet in de waan van alledag mee hoeven te rennen. Maar dat komt ook door de eisen die we stellen denk ik! Wat onze ouders ons meegegeven hebben is niet dat altijd alles perfect hoeft te zijn, gelukkig niet. Nee, belangrijker is een vorm van bescheidenheid, niet alleen in voorkomen, maar ook in wensen. Wensen ten aanzien van bezit, uiterlijk en vrijetijdsbesteding. En dan kun je zeggen: ja, dat is makkelijk met het bezit dat jullie hebben!! Maar dat is zo betrekkelijk.... Ik heb mijn ouders hier heel hard zien werken, vaak hun eigen verlangens opzij zien zetten voor het beheren en in stand houden van deze plek. En zo zal het denk ik altijd zijn, want wij voelen ook dat we meer voor deze plek leven dan voor onszelf. En dat is helemaal niet erg! We genieten alle dagen van mooie dingen die we hier zien en meemaken en de soms vervelende dingen nemen we op de koop toe! Onze kinderen vinden dat af en toe nog lastig, net als ik dat vroeger soms ook best lastig heb gevonden. Maar dat begrip komt later.....
 Net als het inzicht dat Roelof door zijn eigenwijze aard juist vooral heel wijs was. In de tijd dat veel van zijn mede-boeren kozen voor uitbreiding, kozen voor grootschaliger manieren van landbouw, was hij zo verstandig om juist voor diversheid te kiezen. Niet op 1 paard te wedden. De kleine pogingen die hij waagde om wat grootschaliger te denken waren geen lang leven beschoren, want de kippen in legbatterijen en de mestvarkens in kleine hokken in de lange schuur hebben het allebei nog geen 15 jaar uitgehouden. Kleinschaligheid past bij deze plek, in doen en in denken. En daar hoort dus bescheidenheid bij. Misschien dat papa die juist ook heeft ontwikkeld vanuit zijn sterrenkijker-hobby. Ik kan me nog goed herinneren dat we dan samen in het donker in de sterrenkijker stonden en hij me een aantal dingen leerde die ik nu natuurlijk allang vergeten ben.... Maar wat ik dus niet vergeten ben is dat hij dan eigenlijk altijd wel een keer iets zei over hoe nietig hij zich dan voelde als hij zo naar de sterren keek! En het is zo, probeer het maar uit: ga op een heldere avond buiten staan, kijk naar de sterren, bedenk dat ze veel te ver weg staan om er ooit te komen, bedenk dat er nog veel meer sterrenstelsels zijn dan alleen dat waar wij met onze aarde in staan... En dan nu niet zeggen: O, dan maakt het ook niet uit wat er met de aarde gebeurt, we kunnen gewoon onze gang gaan zolang het goed gaat!
Want wat mij daarvan weerhoudt is dat ik het onze kinderen - en mogelijk die zij ooit nog gaan krijgen en wie daar nog op volgen - zo gun om van al het moois dat wij hier met zijn allen kunnen ervaren, ook nog lang te kunnen genieten. 
Want zeg nu zelf: bijvoorbeeld alleen al zo'n rij wilgen is toch schitterend! We hebben er deze winter ook weer met veel plezier aan gewerkt: ongeveer 6 ochtenden zijn we voor de koffie met handzaag en ladder naar de sloot gelopen om de bijna 40 boompjes die er nu staan weer bij te werken. Handzaag? Zul je denken.... dat is toch niet efficient?? Maar het was al duidelijk: daar gaat het niet om! Wat mij dan juist het plezier bezorgt is dat je door de relatieve stilte die het werken met een handzaag meebrengt, niet allerlei vogels direct op de vleugels jaagt. Op een gegeven moment schoven we weer een boom op en toen vond de ijsvogel, die daar blijkbaar al een tijd in weggedoken had gezeten, dat we toch te dichtbij kwamen en vloog toen weg. Even zo'n blauwe flits en mijn dag is alweer goed! Op diezelfde manier vloog er op een ander moment daar ook een houtsnip op, geweldig!! Ik schreef helemaal bovenaan iets over een kort moment van overpeinzing..... Bij deze ernstig mislukt! Het is maar goed dat er geen limiet op het aantal tekens dat ik mag gebruiken zit, want ik zou nog zoveel meer willen en kunnen zeggen.... Maar ik ga het hierbij laten, er is nog meer te doen - geen woorden maar daden! Kun je ook gewoon in Almen zeggen hoor ;-) Voor wie morgen wel naar Amsterdam gaat: een goede mars gewenst! Voor wie zich aangesproken voelt: vanaf 5 april is het weer prima klimaatvriendelijk kamperen op de Baankreis - van harte welkom! Voor wie de twee bovenste punten niet van toepassing zijn, maar eigenlijk voor iedereen: dank voor de aandacht en een hele hartelijke groet van Julia, Sara, Pieter en Maaike | 